Home / Counter Jihad News, Latest, Multilingual, Nederlandse, Netherlands / Waarschuwing aan Amerika voor “totalitaire democratie”

Waarschuwing aan Amerika voor “totalitaire democratie”

Elisabeth Sabaditsch-Wolff^[1], die in Oostenrijk gerechtelijke vervolging boven het hoofd hangt omdat zij in een lezing op een besloten seminar van de FPÖ, een aantal op de Koran gebaseerde kritische kanttekeningen maakte over die religieuze ideologie — wat een extreem linkse undercover-verklikker in het verkeerde keelgat schoot — gaf op 28 juni j.l op uitnodiging een toespraak op de conferentie van ACT! for America^[2] in Alexandria, Virginia, USA:

Mijn waarschuwing aan Amerika

door Elisabeth Sabaditsch-Wolff

Laat ik beginnen met Brigitte [Gabriël], Guy [Rodgers], en Kelly [Cook] te bedanken voor de gelegenheid die zij mij geboden hebben om hier vanmiddag te kunnen spreken. Ik heb oprechte waardering voor jullie vriendelijkheid en juich de inspanningen toe voor het behoud van de waarden van De Grondwet van de Verenigde Staten van Amerika. Dank ook aan [Burgerbeweging] Pax Europa, Duitsland’s belangrijkste en succesvolste mensenrechtenorganisatie, waar ik het voorrecht heb het te mogen vertegenwoordigen. Zonder hun financiële steun zou ik niet hier in dit prachtige land kunnen zijn om tot u te spreken en met u samen te werken.

Maar voordat ik begin, sta mij toe u drie verhalen te vertellen:

Ik ben opgegroeid in Chicago, waar ik naar de Junior High School ging. Voor mijn examen moest ik De Grondwet leren. In die tijd begreep ik niet waarom ik, als Oostenrijks staatsburger, een grondwet moest leren dat niet van mij was. Maar ik studeerde er hard op en wist een “C” te halen.

Een paar weken geleden sprak ik voor een groep scholieren uit de hoogse klassen van een middelbare school over mijn levenservaringen, met name over die met de islam, en hoe ik ertoe kwam om te doen wat ik nu doe. Ik was geschokt over ernstige mate van indoctrinatie van de kinderen; de christenen zijn slecht wegens de kruistochten, wij zijn schuldig wegens de oorlogen in Irak en Afghanistan, de Verenigde Staten is het kwaad. Ik vertelde hen dat ze moeten ophouden met zichzelf de schuld te geven voor historische gebeurtenissen. Het antwoord zou moeten zijn: We moeten uit het verleden leren en onszelf niet de schuld op de schouders laden voor iets waar wij niets aan kunnen veranderen.

Eén scholier werd woest, stelde dat christenen net zo slecht en “evil” zijn als moslims, stond op en verliet de zaal toen ik het had over de onverenigbaarheid van de sharia met De Grondwet, met de Westerse waarden en gelijkheid van de seksen.

Ten slotte: Kitty Werthmann, een 84-jarige Oostenrijkse emigrant in de Verenigde Staten, schreef onlangs een ooggetuigenverslag van de manier waarop Oostenrijk in de jaren ’30 voor Hitler viel.

Zij merkte op dat Hitler het land niet zomaar met tanks kwam binnenrollen. De werkloosheid in Oostenrijk was hoog en er waren veel faillissementen. Politieke partijen vlogen elkaar in de haren als in een soort burgeroorlog. Als gevolg hiervan keken de Oostenrijkers uiteraard naar hun buren in het noorden en zagen dat er geen misdaad was, een volledige werkgelegenheid en een hoge levensstandaard. Hitler had zich aan zijn belofte gehouden.

Toen Hitler’s tijd kwam in Oostenrijk, stemde de bevolking hem in de regering met 98% van de stemmen. Het land werd vervolgens door Duitsland geannexeerd en Hitler benoemd tot staatshoofd.

Oostenrijk kende nu: recht en orde; volledige werkgelegenheid; nationalisering van het onderwijs, zonder wat voor religieus onderwijs dan ook; politieke indoctrinatie van de jeugd; de herstructurering van de familie via de dagopvang. Echter, de kwaliteit van de gezondheidszorg leed er wel onder, net als kleine bedrijven. Hitler stelde consumentenbescherming in, waarmee consumenten werd verteld wat men wel en niet moest kopen, en hoe men moest winkelen. Industrieel kapitalisme werd bevroren. Er verschenen meer en meer agentschappen, veel daarvan om over bedrijfsvoeringen te waken.

En tenslotte — het belangrijkste — was er geen vrijheid van meningsuiting meer. Iedereen die iets tegen de regering in te brengen had werd opgepakt.

Mevrouw Werthmann merkt op dat het totalitarisme er niet zomaar ineens uit de lucht kwam vallen; het nam vijf jaar de tijd, van 1938 tot 1943 (om als een volwaardige dictatuur op te komen, nog voor mensen het goed en wel in de gaten hadden). Als het er pardoes was gekomen, zoveel is zeker, zouden haar landgenoten gevochten hebben. Maar het tegendeel was het geval: het eroderen van de staat, en daarmee de vrijheid, ging sluipend en geleidelijk.

Welnu, waarom vertel ik u dit verhaal?

Omdat mevrouw Werthmann net zo goed de situatie in Europa van nu had kunnen beschrijven, in het bijzonder Oostenrijk: We zijn getuige van een herhaling van de geschiedenis.

Hoge werkloosheid?

Check.

Een burgeroorlog tussen de politieke partijen? In verbaal opzicht, zondermeer. Er is tegenwoordig een duidelijk gemis aan het klassieke discours. Zoals Melanie Phillips op een briljante wijze in haar nieuwe boek The World turned Upside Down stelt:

Een afwijkende mening wordt als iets pathologisch bestempeld — homofobie, xenofobie, islamofobie — met “fobie” of irrationele angst, wat als synoniem word gebruik voor bevooroordeeldheid. Men wordt zelfs regelrecht beschuldigd van krankzinnigheid, een wapen dat gebezigd werd door totalitaire bewegingen [...]. Elk feit dat indruist tegen het wereldbeeld dat ter linkerzijde heerst, wordt ontkend of weggeredeneerd, omdat zelfs het toegeven aan ook maar een sprankje van een dergelijke waarheid, het hele utopische kaartenhuis zou doen ineenstorten. [...] Een ieder die in verweer komt tegen de leugens van links, en de waarheid uit de doeken doet, moet haast wel rechts zijn, en dus “fascistisch”. Op deze manier wordt de waarheid zelf gedemoniseerd — en hoe groter de waarheid is die verteld wordt, hoe meer de verteller ervan gedemoniseerd wordt.

Check.

In 1994 stemde maar liefst 66,6% van de Oostenrijkers voor toetreding van Oostenrijk tot de Europese Unie, na een nog niet eerder vertoonde hersenspoelings-campagne om het er bij de bevolking in te prenten dat er geen alternatief voor de EU zou zijn. Zo werd de Oostenrijkse kiezers verteld dat de EU voor heel veel arbeidsplaatsen zou zorgen, ofwel: het creëren van volledige werkgelegenheid. Er zou niet langer meer wat voor discriminatie dan ook voorkomen; het multiculturalisme zou ervoor zorgen dat alles en iedereen gelijk zou zijn. Openbare scholen zouden niet langer religieus onderricht hoeven te bieden (met uitzondering van die van de moslims). Pro-EU politieke indoctrinatie was-, en is, zeer succesvol, met name onder jongeren en studenten. Die leerden dat de EU geweldig is, de oplosser van alle problemen, en dat zonder die EU er rampspoed en oorlog zou zijn. Politici, zoals de voormalige Italiaanse president Giorgio Napolitano of de voormalige Oostenrijkse parlementsvoorzitter Andreas Khol, maakten EU-critici zelfs uit voor “terroristen”. Deze EU is instrumenteel voor het invoeren van een nieuw gezins-concept, met inbegrip van nieuwe Duitse woorden voor het concept “ouders” om maar niet tussen mannen en vrouwen te hoeven discrimineren.

Maar het belangrijkste is nog, dat er geen vrijheid van meningsuiting meer is. Als iemand iets tegen de heersende mening in zegt, worden carrières en reputaties vernietigd middels laster en beschuldigingen van fascisme en nazisme. Melanie Phillips schrijft over dit verschijnsel:

Een tijd geleden, in 1952, beschreef J.L. Talmon [het concept van] “de totalitaire democratie,” dat hij typeerde als “een dictatuur gebaseerd op een ideologie en het enthousiasme van de massa.” Aanvullend stelde hij dat het middeleeuwse christendom — net als het hedendaagse islamisme — de kritiek uitroeide door te moorden of te bekeren; Westerse liberalen doen dit heden ten dage met sociale uitsluiting en legale discriminatie. Een soort van seculiere inquisitie. En de groot-inquisiteurs vindt men binnen de intelligentsia — in de universiteiten, de media, het recht, de politieke en professionele klassen — die niet alleen stelselmatig het fundament van de Westerse samenleving hebben ondermijnd, maar ook op grote schaal betrokken zijn bij het proberen om iedere vorm van tegenspraak of protest te onderdrukken, (…) De invloed die de doctrines van het anti-imperialisme, multiculturalisme, feminisme, ecologie en dergelijke op onze cultuur hebben gehad is moeilijk te onderschatten. Deze doctrines vormen de onaanvechtbare orthodoxie die binnen de academische wereld heerst, het basiskamp voor hun “lange mars door de instellingen,” die zij met overweldigend succes gekoloniseerd hebben. Het zwaartepunt in de politiek is zodanig opgeschoven dat iedereen die deze doctrines niet zondermeer deelt, als extreem gedefinieerd wordt.

Phillips voegt eraan toe dat:

Uit naam van de vrijheid, wordt aan diegenen die om [verdere] schade te voorkomen een halt willen toeroepen aan het anarchistische gedrag, de vrijheid ontzegd dat te doen.

Wenen is geen stad van klikkende laarzen en swastika’s, zoals Herb London onlangs uit eerste hand kon waarnemen. Het is welvarend, vreedzaam en beschaafd. Alhans, op het eerste gezicht. Er is ook een heel ander Wenen, dat gebieden bevat met een moslimmeerderheid, met een wrok die hoge misdaadcijfers baart, en met een hoge werkloosheid omdat moslimjongeren niet bereid- of in staat zijn om gedurende hun leerplichtige jaren een school af te maken.

De gevestigde orde kijkt liever de andere kant op, voortdurend kritiek leverend op mensen die de durf hebben om de democratische waarden en idealen hoog te houden.

Ik ben één van die mensen. En ik word afgeschilderd als een rechtse fanatiekeling, omdat ik mij uitspreek tegen islamitische praktijken en de vestiging van de sharia in Europa, die beide onverenigbaar zijn met de seculiere en liberale waarden van de Westerse samenleving. Ik wordt geconfronteerd met mogelijke vervolging wegens het publiekelijk aanzetten tot haat, omdat ik mensen in besloten seminars informeer over de islam, omdat ik uit de Koran citeer. Ik ben — in de woorden van Herb London — door de Oostenrijkse autoriteiten gemarginaliseerd als zijde een “extremist”.

Ter afronding, smeek ik u de [Amerikaanse] Grondwet en zijn principes te verdedigen, in het bijzonder het recht op vrijheid van meningsuiting, de scheiding van kerk en staat, de “Bill of Rights”. Indertijd, in de jaren 1980, wist ik dit allemaal niet op de juiste waarde te schatten, maar dat doe ik nu wel. We moeten onze geïndoctrineerde jeugd deprogrammeren, we moeten ze leren om zichzelf en hun geschiedenis te respecteren, in plaats van zich ervoor te schamen.

En vergeet nimmer, zoals Werthmann zegt, “dat vanwege die Grondwet, Amerika het allervoornaamste land ter wereld is.

Laat die vrijheid u niet ontglippen.

Want na Amerika, is er niets om op terug te vallen.”

—————————

1.↑ Elisabeth Sabaditsch-Wolff is de dochter van een gepensioneerd diplomaat. Zij bracht een gedeelte van haar jeugd door in Iran, ten tijde van de Khomeini-revolutie. Later woonde zij in de Verenigde Staten, in Irak en in Koeweit. In 1990 werd zij tijdens de Iraakse invasie van Koeweit samen met andere Oostenrijkers gegijzeld. Zij was toen werkzaam bij de Oostenrijkse ambassades in Koeweit en Libië. Vanaf 1995-7 was ze lid van het kabinet van de toenmalige vice-kanselier, Wolfgang Schüssel. Elisabeth Sabaditsch-Wolff vertegenwoordigt op internationaal niveau de Burgerbeweging Pax Europa [Pax Europa Blog] — waar ook Suzanne Hirzel, van de Duitse WO-II verzetsgroep Weiße Rose, lid van is — en neemt onder andere namens de Counter-Jihad deel aan de Human Dimension Roundtable Conference van de OVSE in Wenen.

2.↑ ACT! for America, is een burgerbeweging en lobbygroep met een uitgebreid netwerk in de Verenigde Staten, dat opgericht is door Brigitte Gabriël*, een Libanese immigrant die naar de Verenigde Staten kwam nadat zij haar geboorteland had verloren aan moslim fudamenalisten gedurende de Libanese burgeroorlog. “Ik heb ACT! for America opgericht, omdat islamitische militanten de oorlog hebben verklaard aan Amerika. Ik weet wat dit betekent. Jarenlang ben ik uit eerste hand getuige geweest van hoe wreed de jihadisten de niet-moslims behandelen. We bevinden ons u in de strijd om ons bestaan, en we moeten ingrijpen. Voor het te laat is.” ACT! for America “staat op in de verdediging van onze veiligheid, onze vrijheden en onze waarden.”
*Brigitte Gabriël is de auteur van “Because They Hate” en “They Must Be Stopped”

————————

Dit is een vertaling van “My Warning to America”, door Elisabeth Sabaditsch-Wolff, gepubliceerd en geïntroduceerd door Baron Bodissey op Gates of Vienna.