Home / Counter Jihad News, In Nederlands/Vlaams, Latest, Mosques, Multilingual, Nederlandse / Een moskee te ver

Een moskee te ver

Wafa Sultan, Diana West en Aeneas Lavinium over het voornemen een moskee te bouwen nabij Ground Zero. Met naschrift: Maakt Nederland vuile handen?

[1] Een moskee op Ground Zero staat gelijk aan overwinning

door Wafa Sultan

In New York is nu in de buurt van “Ground Zero” een nieuwe moskee gepland, twee blokken van waar ooit het World Trade Center stond. Deze moskee wordt geleid door een imam, Feisal Abdul Rauf, oprichter van het “Cordoba Initiatief”, die het voornemen heeft de nu nog dichtgetimmerde “Burlington Jassenfabriek” op Park Place om te bouwen in een Islamitisch Cultureel Centrum wat zonder twijfel een moskee zal bevatten.

Het is van cruciaal belang om de overheersende ideologie van de islam te bestuderen en te doorzien; bijvoorbeeld dat de bouw van een moskee op met name op Ground Zero door moslims wordt beschouwd als een beslissende overwinning op de ongelovigen in de mars van de islam naar zijn uiteindelijke doel: de onderwerping van alle anderen door de islam en de Sharia.

Op een dagelijkse basis, in zovele delen van de wereld, worden dodelijke aanslagen gepleegd door jihadisten, hetzij tegen niet-moslims of — regelmatig — tegen moslims, en dan vooral tegen moslimvrouwen. De terreurvorm Jihad echter, is voor de islamisten slechts één van de manieren om hun missie te volbregen, om de “Kafir” ofwel ongelovigen te onderwerpen aan de Sharia. Een andere methode is, zoals de auteur Robert Spencer het noemt, een verradelijke, Sluipende Jihad ["Stealth Jihad"].

Terwijl de heer Shahzad de ongeduldige jihadist is die probeert het Westen te vernietigen door middel van terreur, is er ook nog een tweede type jihadist, één die veel geduldiger is en die de eerder genoemde Sluipende Jihad toepast. De sluipende jihadi’s zijn subtiel in hun aanpak en nemen ruim de tijd om hetzelfde doel te bereiken: ons aller onderwerping aan de islam en de Sharia.

Onlangs kwam deze sombere werkelijkheid in twee afzonderlijke gebeurtenisssen naar voren. De eerste was de poging tot een aanslag op Times Square in New York door de Pakistaanse terrorist Faisal Shahzad, die door Leon de Winter “The Foreclosure Terrorist” werd genoemd naar een opmerking van een CNN-presentator, die zei: “Het kan worden bevestigd dat een paar jaar geleden zijn huis in beslag is genomen voor een executie verkoop. Ik bedoel, men zou denken dat zoiets voor die familie een grote druk met zich meebracht en veel verdriet.”

Voor iemand die in een islamitisch land is opgegroeid, zoals ik, kan dit alleen maar als belachelijk opgevat worden. Misschien zou er een formele fatwa moeten zijn, of religieuze verordening, die “Foreclosure Jihad” heet. Er is geen twijfel over dat diegenen in de Al Azhar Universiteit in Caïro — het epicentrum van de islamitische jurisprudentie — zo’n idee wel zou bevallen: Het is een effectieve manier om het ware verhaal van de islam te verhullen.

Volgens het Center of the study of Political Islam [Centrum voor de studie van de politieke islam (www.politicalislam.com)], hebben moslims de afgelopen 1400 jaar ongeveer 270 miljoen kafirs [niet-moslims] vermoord, 60 miljoen christenen, 80 miljoen hindoes, 10 miljoen boeddhisten en ongeveer 120 miljoen Afrikaanse slaven. Tot op heden, voor zover ons bekend is, is er nog geen enkele officiële erkenning of -verontschuldiging voor deze wreedheden gehoord van een officiële islamitische organisatie. Deze catastrofe is geen hededaags verschijnsel. Het vindt plaats sinds het ontstaan van de islam, zo’n 1400 jaar geleden.

Dit is wat Imam Feisal Abdul Rauf een paar jaar geleden in het Chautauqua Institution in New York zei:

Zeven eeuwen vóór de Onafhankelijkheidsverklaring [van de Verenigde Staten van Amerika] werd geschreven, was de Shari’a al bedoeld om het leven, religie, onroerend goed, familie en geestelijk welzijn te beschermen. Dit is waarom ik stel dat Amerika in feite een Sharia-waardige staat is”.

De Imam vermijdt erbij te vermelden dat de islamitische Sharia-staat onder andere meedogenloze praktijken toestaat, bijvoorbeeld om vrouwen te slaan om ze te disciplineren, en dat de Sharia ook nog steeds slavernij goedkeurt. Is dat niet een beetje anders dan de reeks Amerikaanse wetten? Wil de imam nu gaan aanbevelen dat de VS die laatste twee praktijken in ons systeem implementeert om een meer “Sharia-waardige staat” te zijn?

Dezelfde imam zei ook in Sydney, Australië, dat “De VS en het Westen het leed moeten erkennen dat zij de moslims hebben aangedaan, alvorens er een eind aan het terrorisme kan komen.”

De oorlogsverklaring tegen het Westen — zoals Bin Laden in eerste instantie uitriep — was, let wel, niet op basis van dit “leed” dat zogenaamd de moslims zou zijn aangedaan, maar op basis van Hadith [verslagen over de uitspraken en activiteiten van Mohammaed en zijn compagnons] van Mohammed in Al-Buchary:

Ik heb opdracht gekregen om tegen de hele mensheid te vechten en ze te doden tot ze geen andere God erkennen behalve Allah en dat Mohammed de profeet van Allah is.”

Deze hadith verklaart de oorlog aan de niet-moslims; om hen te onderwerpen aan de islam, ongeacht hun daden. Als terrorisme wordt veroorzaakt door “het leed dat het Westen de moslims heeft aangedaan,” waarom steken soennitische moslims dan sjiitische moskeeën in brand in landen als Pakistan en Irak? Waarom is het dan dat de islamisten zoutzuur gooien op de gezichten van vrouwen in landen als Pakistan, Afghanistan, Algerije en Iran? Worden deze wreedheden ook begaan ook omdat het Westen de moslims leed heeft aangedaan?

Verder zijn wij ons er allemaal van bewust dat terwijl moslims in het Westen moskeeën kunnen bouwen en hun godsdienst vrij uitoefenen, het niet-moslims verboden is om hetzelfde te doen in islamitische landen. Hoe veel leed betekent dat voor hen hen?

Deze imam stelde tevens:

De Islamitische methode van oorlogvoering is om geen onschuldige burgers te doden. Maar het waren de christenen die in de Tweede Wereldoorlog de burgers van Dresden en Hiroshima bombardeerden, die geen van beiden militaire doelen waren.”

En wat de vrouwen betreft, zegt de imam — met betrekking tot de rol van vrouwen, en de opvoeding van vrouwen in de meeste islamitische landen — dat de vrouwen zeer actief en betrokken zijn, en dat vrouwenhaat voornamelijk in de tribale landen van het Arabisch schiereiland voorkomt.

Dit is een schandelijk en bedrieglijk beeld. De status van vrouwen in de islamitische landen is een kwaad dat de wereld eeuwen over het hoofd heeft gezien en nu een hoge prijs betaalt voor het negeren daarvan .

“Een God die haat”, het boek dat ik vorig jaar schreef, is gewijd aan de nagedachtenis van mijn nichtje Mayyada, die haar leven verkortte door zelfmoord te plegen om het helse huwelijk te ontsnappen dat haar onder de islamitische Sharia-wetgeving was opgelegd. Er zijn momenteel miljoenen vrouwen die een soortgelijke onvoorstelbaar lijden doormaken en dit wordt allemaal gesanctioneerd door de stilzwijgende goedkeuring van de Sharia. Hun ervaringen zijn de onvertelde verhalen van onvoorstelbare onderdrukking en ellende.

En nu hebben we een imam die ernaar streeft de Sharia in het Westen in te voeren, een gladde en eloquente spreker, vermomd als “gematigd” moslim. Hij maakt gebruik van de taqiyya, het islamitische concept waarin moslims wordt aanbevolen om tegen de vijand te liegen en hen te bedriegen, gebaseerd op Koran 3:28, om niet-moslims en degenen die goedgelovig of onnozel zijn en diegenen die hem recht in de kaart spelen, voor de gek te houden.

Terwijl Feisal zich afzet tegen Faisal Rauf Shahzas’s terreur-strategie, delen ze allebei dezelfde doelstelling van het onderwerpen van het Westen onder de islam en onder de Sharia — beide Faisals zijn twee kanten van dezelfde medaille.

Voor meerderheid van de Amerikaanse bevolking geldt dat zij in feite onnozel worden gehouden aangezien de elite woorden als “islamitische terreur” en “Jihad” niet langer meer aanvaardbaar vindt. Het publiek informeren over de gevaren van de doctrine van de jihadisten is politiek incorrect.

Hier is hun formule: moslims proberen niet-moslims te doden of te onderwerpen middels verraad, terwijl op hezelfde moment de ongelovigen voorkomen dat de leer en de theologie waar het wereldbeeld van die moslims op is gestoeld, benoemd wordt. Hierdoor laten niet-moslims het toe dat radicale moslims hun agenda uitvoeren en in een vergevorderd stadium zijn van ons tot capitulatie dwingen.

De zogenaamde “progressieven” en meelopers in de media, in de academische wereld en in onze regering(en), voorstanders van de interreligieuze dialoog, kunnen het maar niet accepteren dat er geen moreel relativisme bestaat in de heerszuchtige ideologie van de islam. Ze kunnen het maar niet aanvaarden dat wanneer het de islam betreft, het multiculturalisme een éénrichtingsverkeer is dat slechts de islam te dienste staat — en uitsluitend de belangen van de islam . Er wordt in de Koran geen ruimte gelaten voor andere “manieren” of culturen. Zelfs het toelaten van- of verzoenen met andere gezichtspunten kan een moslim zijn of haar leven kosten.

Onder de vrijheid van meningsuiting hebben moslims, net als iedere andere groep, het recht om anderen te bekritiseren. Maar waar is de grens tussen vrijheid van meningsuiting en rebellie? Waar blijft de erkenning dat de islam leert dat de Sharia alle andere wetten — waaronder de Amerikaanse grondwet — overstijgt?

Hier in de VS leren wij nog niet één een les uit de islamisering van Europa: vanaf nu gaan wij dezelfde kant op, door dezelfde “sluipende” tactieken die in heel Europa worden toegepast; infiltratie in de hoogste niveaus van de overheid, indoctrinatie van het publiek door middel van desinformatie, een dubbele moraal van de media en intimidatie en bedreigingen, zowel verhuld als publiekelijk.

De Duitse schrijver Thomas Mann zei ooit: “Verdraagzaamheid is een misdaad wanneer toegepast op het kwaad.” Indertijd verwees de heer Mann naar de opkomst van het Nationaal Socialisme in Duitsland. Zijn statement zou voor ons vandaag een wake-up call moeten zij; het spreekt de waarheid. Wij moeten de moed en de wil opbrengen om ons tegen deze inbreuken te verweren als de vrijheid moet kunnen overleven

—————————

[2] Verdienen wij een moskee op Ground Zero?

door Diana West

De tweede aanval op het World Trade Center komt eraan. Het zal 13 verdiepingen hoog zijn, 100 miljoen dollar kosten en een moskee bevatten. Bekend als het Cordoba Huis — in de naam weerklinkt een vroeg kalifaat dat, uiteraard, niet-moslims onderwierp — zal het twee blokken verwijderd zijn van waar onze prachtige torens instortten en brandden, comfortabel dichtbij voor de islamitische gebedsoproep.

Hoe demoraliserend is dat? Laten we wat afstand nemen voor een historisch perspectief. Met het Amerikaanse leger in de voorbereiding van haar aanval op het Taliban-bolwerk in Kandahar, is een niet al te wilde vergelijking mogelijk tussen de onvoorstelbare werkelijkheid van een New York City die goedkeuring verleent aan de bouw van een moskee op Ground Zero, en het ondenkbare idee dat de autoriteiten van Honolulu, met het samenstromen van soldaten voor de uiteindelijk onnodige invasie van Japan, de goedkeuring zou verlenen voor de bouw van een Shinto-tempel grenzend aan Pearl Harbor.

Beide zijn even schandalig. Maar er is een belangrijk verschil. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de militaristische cultus van het shintoïsme, de staatsgodsdienst van het keizerlijke Japan, altijd gezien als vijandige ideologie. In onze huidige onverantwoord lange oorlog, hebben we nooit en nimmer erkend dat de islam, met zijn heerszuchtige cultus van de jihad, de doctrine is van de bedreigende vijand. En dat is niet omdat ik dat zeg, maar omdat de vijand dat zegt, 24-7, evenals zijn mainstream, onverbloembare islamitische juridische en religieuze bronnen.

Maar wij stoppen onze oren dicht, verdringen onze betere inzichten door die van de goedpraters van de islam, gooien het op een accoordje met bedriegers die als straathoekpokeraars bedreven zijn in het afleiden van de aandacht van de Islamitische leerstellige motieven van wat een wereldwijde jihad is, die zowel openlijk (en hevig) als subtiel gevoerd wordt, om de invloed van de Sharia in de wereld door te drukken. Sterker nog, we worden zelf ook goedpraters en straathoekpokeraars. Of misschien kan het ons gewoon niks schelen. “Als het legaal is, hebben de eigenaren van het gebouw het recht om ermee te doen wat ze willen,” zei een woordvoerder van Michael Bloomberg, de burgemeester van New York.

Als het legaal is? En wat als het spot met de doden?

Misschien hebben we wel een moskee op Ground Zero verdiend. Het zal als het perfecte monument voor post-9/11 Amerika kunnen dienen, een opvallend verwijt aan een volk dat al lang geleden capituleerde door het verlies — of erger nog — het ontbreken van de wil. Niet dat het op grote schaal op die manier zal worden opgevat. Afgezien van de pijn en woede van de overlevenden, zowel van de familieleden als de collega’s van de 9/11 doden, en afgezien van het rumoer op de blogs en in de tabloids, lijkt het nepverhaal van het “Cordoba Huis” als van een soort centrum voor buurtwerk — wat pure misleiding is — klaar om in steen gebeiteld te worden. En dat is niet omdat Cordoba’s straathoekpokeraar Imam Feisal Abdul Rau alles wat negatief over de islam is (de jihad bijvoorbeeld) en alles wat haaks staat op de Westerse vrijheid (zoals de Sharia), vaak met stuitende Westerse referenties camoufleeert. (“Voor moslim oren,” schrijft hij, “behelst de Sharia … de voorwaarden die nodig zijn voor wat de Amerikanen de ‘pursuit of happiness’ noemen.”) Maar het zijn niet alleen de inspanningen van Imam Rauf die het probleem zijn. Het is omdat bijna negen jaar na 9/11 wij nog steeds zo stom zijn om erin te trappen.

Waarom? Waarom accepteren we dit, van Rauf bijvoorbeeld, die op zijn Cordoba Initiative website nog steeds druk in de weer is met zijn propaganda, dat de Jihad enkel en alleen maar “neerkomt op de noodzaak van een vreedzame strijd voor zelfverbetering — de oorlog die wij voeren tegen de ondeugden binnen onszelf. ” Alstublieft. Zeker, negen jaar na 9/11 weten we dat er een (zogenaamde) “grotere” jihad bestaat, de persoonlijke strijd tegen de islamitische ondeugden, iets wat voor niet-moslims geen enkele betekenis heeft. Maar we weten ook (of zou moeten weten) van die andere Jihad, die de torens naar beneden haalde. Soms bekend als de “kleinere” Jihad, is het de eerste definitie van de Jihad in het gezaghebbende Sharia boek “Reliance of the Traveler” [van Ahmad ibn Naqib al-Misri]: “Jihad betekent oorlog tegen niet-moslims”, staat er, eraan toe voegend dat de Jihad ook een “gemeenschappelijke verplichting” is tot de ene (vechten) of de andere manier (ondersteuning). Het definiëren van de Jihad als het streven naar zuiver leven is een belediging voor ieders intelligentie.

Of toch niet? De grond is gekocht — met 4,85 miljoen dollar in contanten van niet onthulde herkomst — en het project komt eraan. Nét voordat de kolossale publieke verontwaardiging tot een administratieve wonder kan leiden, zal het Cordoba Huis aanschuiven bij de skyline van Manhattan, als een multiculti visie op saamhorigheid.

Maar natuurlijk, dat is het straathoekpoker verhaal. Maar als Ground Zero — sinds 9/11 een brandpunt van Dar al-Harb (Huis van Oorlog) — gereconstrueerd is met een islamitisch centrum van “wereldklasse”, zal de transformatie naar de Dar al-Islam (Huis van de Islam) symbolisch duidelijk zijn.

En dat is geen manier om onze 9/11 doden te behandelen.

—————————

[3] Steun het protest tegen de 9/11 megamoskee

door Aeneas Lavinium

Het protest dat georganiseerd wordt door de mensenrechtenorganisatie Stop De islamisering van Amerika (SIOA) en gesteund door een breed scala van andere organisaties, zal plaatsvinden op Ground Zero, New York, op 6 juni om 12:00 uur. Zie de SIOE website voor meer informatie.

Degenen die zich tegen islamitisch imperialisme en het juk van de sharia verzetten worden vaak ongevoelig of intolerant genoemd wanneer zij tegen moskeeën protesteren. Echter, wat kan er nu meer ongevoelig of intolerant zijn dan het bouwen van een moskee in de nabijheid van de locatie van een van de meest gruwelijke daden van het islamitisch terrorisme in de huidige tijd? Misschien illustreert dit goed het concept dat moskeeën niet alleen maar gebedshuizen zijn.

Mensen in het westen zien moskeeën vaak als het equivalent van kerken en in islamitische landen worden kerken gezien als het equivalent van moskeeën. In het Westen denken de uniforme beleidsmakers dat moskeeën, zoals kerken, vooral centra van verering zijn. In de islamitische wereld denken ongeïnformeerde beleidsmakers dat kerken, net als moskeeën, centra van politieke [en ook militaire] activiteit zijn. Onder de sharia, worden kerken bezien door de lens van de islamitische ideologie die de moskee in het centrum van zowel het politieke als het religieuze leven plaatsen, en wordt aldus de bouw van kerken ernstig beperkt en gecontroleerd. Het is ironisch dat de multiculturele beleidsmakers die anderen ervan beschuldigen de dingen niet te kunnen of willen zien vanuit het perspectief van andere culturen, juist zélf zo schaamteloos deze fout begaan in een vlaag van moedwillige onnozelheid.

Vanuit dit perspectief gezien is oppositie tegen de bouw van opzichtige megamoskeeën geen daad van ongevoeligheid of intolerantie, maar van cultureel zelfbehoud. Het is niet ongevoelig of intolerant om tegen de bouw van dergelijke moskeeën te zijn; het is juist ongevoelig en intolerant om met opzet te proberen ze met name in kwetsbare gebieden te bouwen. Zeker diegenen die een aanvraag hebben ingediend om dit misbaksel in de buurt van Ground Zero op te richten wisten dat het zou leiden tot verontwaardiging en woede. Toch zette men door, in een vlaag van doelbewuste politieke bravoure.

—————————

Naschrift: Maakt Nederland vuile handen?

Brigitte Gabriel, de oprichter van ACT for Amerika en auteur van “They Must Be Stopped” en “Because They Hate”, was onlangs te gast in de Sean Hannity show waar ze verklaarde:

Imam Feisal Abdul Rauf heeft publiekelijk gezegd dat de 9/11 aanslag niet door moslims was gepleegd. Hij zei op CNN dat de Verenigde Staten medeplichtig was aan de misdaad en dat Osama bin Laden in de Verenigde Staten gemaakt was.” (…) “De vader van de imam [Muhammad Abdul Rauf] die in principe hier een toonaangevende rol in heeft, kwam uit de Moslim Broederschap, de oudste terroristische organisatie in de wereld. Hij was in de Moslim Broederschap samen met Ayman al-Zawahiri, de tweede man van Al Qaeda [die op zijn beurt weer banden heeft met de Ramadan broers.–vert.] (…) Dit is de Moslim Broederschap aan het werk, en ze gebruiken onze wetten en onze open opstelling tegen ons.”

Volgens Pamela Geller en Robert Spencer in “Tag Archives: american society for muslim advancement” is Feisal Abdul Rauf “meester in de misleiding en Orwelliaans taalgebruik” en manifesteert hij “een diepe minachting voor niet-moslims en is hij het volledig eens met de heerszuchtige doelstellingen van de 9/11 kapers.” [link] Zelf bekent Feisal Abdul Rauf, in het Arabisch, dat hij niet in de religieuze dialoog gelooft.

Deze Feisal Abdul Rauf heeft om de verdere opmars van de islam te bevorderen, in 1997 de American Society for Muslim Advancement (ASMA) opgericht. Zijn in Kashmir geboren vrouw Daisy Kahn leidt sinds 2005 de organisatie en de onderafdelingen, waaronder Women’s Islamic Initiative in Spirituality and Equity (WISE), dat in 2009 uit het Millenium Development Goals Fund [MDG3] van Bert Koenders (PvdA) € 1.000.000 subsidie ontving.

Van de website van het Ministerie van Buitenlandse Zaken [vertaling uit het Engels]: “Het MDG3-Fonds [dat in 2007 was gelanceerd met de ondertekening van het 'Pact van Schokland'] investeert in gelijkheid en in de verbetering van rechten en kansen voor vrouwen en meisjes. Met een totaal van € 70 miljoen, uitgetrokken voor de periode tussen 2008 en 2011, financiert het fonds 45 activiteiten die zowel door grote als kleine organisaties bestierd worden.”

Behalve deze Nederlandse subsidiëring van een dubieuze organisatie als WISE en daarmee de American Society for Muslim Advancement, is dit misschien nog niet alles.

Volgens Alyssa A. Lappen in haar artikel “The Ground Zero Mosque Developer: Muslim Brotherhood Roots, Radical Dreams” [link] zegt imam Feisal Abdul Rauf dat de New Yorkse moslims bijna $ 5 miljoen in contanten hebben bijgedragen om het gebouw nabij Ground Zero aan te kopen. “In het boekjaar 2009 echter,” schrijft Alyssa Lappen, “ontving Feisal Abdul Rauf’s ASMA grote internationale donaties. In het jaar eindigend op 30 juni 2009 — daags voordat Feisal Abdul Rauf de aankoop van het gebouw voor de “Ground Zero moskee” sloot — ontving ASMA ten minste $ 1,3 miljoen. De grootste donatie, 576.312 dollar, kwam uit Qatar, waarvan het bekend is dat het sinds lang de ruimte geeft aan terreur-financiers en waarvan zelfs de regering beschuldigd wordt het internationale terrorisme te financieren. Qatar geeft ook sinds decennia de ruimte aan de geestelijk leider van de Moslim Broederschap, Yusuf al-Qaradawi, een belangrijke en tot de stichters behorende aandeelhouder van de terreur-financierende Al-Taqwa Bank, en zelf kampioen sharia, vrouwen slaan en zelfmoordaanslagen. ASMA ontving ook $481,942 van Nederland’s ‘Millennium Development Goals Fund’ (MDG3)…”

Hiermee lijkt het dat Nederland, dat de dubieuze eer heeft met Qatar één van de grootste openbare financiers van de ASMA te zijn, en dus medefinancier is van de geplande “Ground Zero moskee”, op zijn minst vuile handen maakt.

—————————

[1] Een moskee op Ground Zero staat gelijk aan overwinning is een vertaling van “A Mosque at Ground Zero Equals Victory” door Wafa Sultan. Dr. Wafa Sultan is één van de drie door de Amsterdamse rechtbank toegelaten getuigen in de verdediging van Geert Wilders (de andere twee zijn Hans Jansen en Simon Admiraal, vijtien overige getuigen werden door de rechter afgewezen). Dr. Wafa Sultan is een Syrisch-gecertificeerde psychiater en auteur van het boek “A God Who Hates” ["Een God die haat"].
De afbeelding is een fragment van een 3-D foto uit een serie die Brian Loube heeft kunnen maken op 9/11.

[2] Verdienen wij een moskee op Ground Zero? is een vertaling van “Do We Deserve a Mosque at Ground Zero?: door Diana West.

[3] Steun het protest tegen de 9/11 megamoskee is een vertaling van “Support The Protest Against The 9/11 Megamosque” door Aeneas Lavinium.

Meer over de rol van de moskee in de samenleving vindt u in het recent verschenen “Al-Hijra: immigratie als paard van Troje van de islam“, door S. Solomon en E. Al Maqdisi [uitgeverij Egmont, Brussel 2009]. Het boek bevat tevens de gedetailleerde en goed gedocumenteerde studie “De moskee ontmaskerd” en is voorzien van een voorwoord door Filip Dewinter.

Comments